Rojder

Ik als Koerd vindt dat turkije het moet erkennen ze hebben veel moorden gepleegd op koerden en allevieten en grieken en de assyrisch volk en de armenen we hebben veel beeldmatrialen en ataturk heeft het ook erkend een dag later toen hij aan macht kwam maar in 1938 durfde hij de zinnen niet meer te herhalen.er zijn veel turkse schrijvers die het erkennen en die worden dan gevangen genomen en vrij gelaten ik snap niet wat voor een volk turkije is er mag niet eens een christelijke mens daar politie worden dat noem ik geen mensenrecht ik vindt dat turkije het moet erkennen er moet nog veel gebeuren met turkije.ik ben een turkse Koerd en weet veel over het land turkije ze willen het niet erkennen omdat ze het liever willen vergeten.
Het is een genocide wanneer er een doelbewust beleid was een bevolkingsgroep te elimineren.
Voor de slachtoffers van toen maakte dat natuurlijk niet uit (of je door de kat of de hond gebeten wordt...) maar wel voor de Armeniers van nu want zij voelen zich nog steeds miskend door de Turkse staat die in feite de moordpartij cq. genocide rechtvaardigt als een min-of-meer normale consequentie van oorlogshandelingen terwijl er een doelbewust beleid achter zou kunnen hebben zitten. Zij (Armeniers) verdienen hierin erkenning. Mocht Turkije ooit lid worden van de EU dan vind ik het als Europeaan schandelijk dat als er een genocide heeft plaatsgevonden door een EU lid dat dit lid dat dan glashard ontkent. Ik voel dat aan als een smet op het blazoen van de EU dus in zekere zin ook op mijn blazoen. Daar heb ik eenvoudigweg geen zin in. Ik wil lid zijn van een club waar ik trots op kan zijn.
Omdat de houding die Turkije in deze heeft geen vertrouwen geeft voor de toekomst. Een land dat niet eerlijk met zijn geschiedenis om kan gaan, dat niet de kracht op kan brengen kritisch naar zichzelf te kijken leert dus niet van zijn geschiedenis en zou dus dezelfde fouten kunnen herhalen of belangrijker nog nieuwe fouten kunnen maken omdat men niet geremd wordt door toekomstige en actuele zelfreflectie.
Volgens een motie van de ChristenUnie is in ons land de ontkenning van de genocide op de Armeniërs verboden. De aspirant-Kamerleden waren, voordat ze zich bekeerden tot het Nederlandse standpunt, dus in overtreding. Die omstandigheid geeft aan hoe het CDA en de PvdA slordig zijn geweest met betrekking tot de Nederlandse Turken. De kandidaten zijn mede geworven vanuit de overtuiging dat hun kandidatuur stemmen zal trekken vanuit de minderheden, maar de prijs die de partijen daarvoor betalen is redelijk hoog: een pijnlijke confrontatie met Turks-nationalistische opvattingen van de kandidaten.
Het aanvankelijke standpunt van de kandidaten en dat van na hun ommezwaai geeft aan hoe zeer de kandidaten verbonden zijn met Turkije. Daar is op zichzelf niets mis mee, maar het wordt iets anders als die standpunten tegengesteld zijn aan wat in Nederland als historisch én politiek feit wordt gezien.


Kürdistan sorunu, ulusal bir sorundur. Toprak sorunudur. Bagimsizlik sorunudur. „Kürt sorunu“ savunucularinin karsi ciktigi meselede budur. Onlar, Türk egemenlik sisteminin „Devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlügünün“ resmi yaklasimin savunuculari olduklarindan, Kürdistan sorununu, toprak, bagimsizlik sorunu olmaktan cikarip bireysel haklar düzeyine indirgeyerek, bununda merkezi devlet düzeninde boy verecek demokrasi ile saglanacagi yaklasimlariyla Türk egemenlik sisteminin degirmenine ha bire „kardeslik“, „dostluk“ adina su tasimaktadirlar.